Wielkopolskie Rowerowanie | Cycling kolarstwo maratony wyścigi informacje terminarze opinie recenzje

Kolarska rywalizacja
w święto Piotrów i Pawłów
Dziś dwanaście rund na torze "Poznań"

Przed tygodniem, 22 czerwca, dziesiąty czwartek kolarski w tym roku wygrał Sławomir Spławski.
Fot. Piotr Kurek

Dziś, 29 czerwca - święto Piotrów i Pawłów, czyli patronów miasta Poznania, pasjonaci szosowego ścigania nie tylko z Wielkopolski spotykają się na kolejnym czwartku kolarskim na torze samochodowym. Do przejechania będzie dwanaście rund.

Będzie to już jedenaste spotkanie w tym roku w ramach czwartków kolarskich. Kolarze pokonają dwanaście rund - 12x4083 metry. Początek rywalizacji o godzinie 18,00, weryfikacja zgłoszeń od 16.30 do 17.30.

W tym roku na torze samochodowym "Poznań" kolejno zwyciężali: Tobiasz Pawlak (6 kwietnia), Robert Żmudzin (20 kwietnia), Szymon Krawczyk (27 kwietnia), Jakub Najs (11 maja), Wojciech Ziółkowski (18 maja), Robert Żmudzin (25 maja), Jakub Najs (1 czerwca), Sławomir Spławski (8 czerwca), Kacper Wójciak (15 czerwca) i Sławomir Spławski (22 czerwca).

I jeszcze komunikat dla startujących dziś zawodniczek i zawodników. Na torze samochodowym "Poznań" odbywa się impreza Gran Turismo, w związku z czym jest prośba, by parkować auta ściśle według znaków informacyjnych.

Zgrupka ładnie się pokazała
Bardzo udana impreza kolarska w Wolsztynie

Mariusz Szkudlarek (nr startowy 1) ze Stęszewa, Iza Włosek (2) z Dąbrowy Górniczej, Lech Filipiak (3) z Wrocławia, Edward Dąbrowski (4) z miejscowości Bojadła, Sebastian Adamczewski (5) z Bojanowa, Artur Piedo (6) z Radowa Malego, Małgorzata Kubicka (7) z Nowogardu, Paweł Sojecki (8) z Jaworzna, Edward Kuczmarz (9) z Wrocławia, Andrzej Skiba (10) z Leszna i Krystyna Roszak (11) z Polic.

Tych jedenaścioro osób stanęło w sobotę 24 czerwca na starcie Wolsztyńskiego Maratonu Rowerowego. Była godzina 7.00 gdy ruszali w drogę na swych szosówkach na trasę liczącą aż 219 kilometrów (trzy pętle po 73 km każda).

Trzy minuty później następna grupa, o 7.06 kolejne o 7.09 i 7.12 (wszystkie na dobrej klasy rowerach szosowych). O 7.15 ruszyła 14-osobowa grupa na rowerach innych.

O poranku, od 7 do 7.15, sześćdziesiąt osób z całej Polski rozpoczynało swą jazdę po ulicach Wolsztyna i drogach wielu miejscowości wokół tego 18-tysięcznego miasta.

Od 9.00 rozpoczynały te osoby, które zdecydowały się na jazdę na trasach Mega (146 km) i Mini (73 kilometry). W sumie, licząc startujących na trzech dystansach, było chętnych do pedałowania ponad 500 osób.

Jazda była na całego. Ścigali się młodzi i doświadczeni fani rowerów. Organizatorzy - członkowie Klubu Kolarskiego FP Wolsztyn - zadbali dosłownie o wszystko. I byli bardzo, ale to bardzo chwaleni przez zawodniczki i zawodników. Za oryginalne medale, granitowe nagrody i pięć rowerów marki Trek, które były losowane wśród wszystkich startujących.

A sportowe wyniki zawodów zaliczanych do Pucharu Polski w Maratonach pokazują, że amatorzy jeżdżą coraz szybciej. Na Giga najlepsze czasy uzyskali: Iza Włosek z Dąbrowy Górniczej - 6:42:04 (średnia 32,5 km/h) i Krzysztof Kubik z Krotoszyna - 5:38:29 (średnia 38,6 km/h); na Mega - Jolanta Gajtkowska ze Szczecina z czasem 4:14:09 (34,2 km/h) i Michał Nawrocki z Topoli Małej pod Ostrowem Wielkopolskim - 3:41:23 (39,3 km/h); na Mini -Dominika Nowacka z Sulęcinka - 1:55:45 (37,8 km/h) i Sebastian Mikołajczyk z Kutna (reprezentuje Zgrupkę Team) z czasem 1:48:42.

Michał Nawrocki, Dominika Nowacka, Sebastian Mikołajczyk, Anita Kostecka (Zgrupka Team), Renata Kozanecka, Anna Mądra-Bielewicz (Zgrupka Team) i Grzegorz Rychel (Zgrupka) ładnie się pokazali w Wolsztynie i potwierdzili, że wyścigi szosowe na torze samochodowym "Poznań" prowadzą do coraz lepszych rezultatów.

Adamowi Kopaczowi, Pawłowi Franzowi, Markowi Michalskiemu oraz ich kolegom i koleżankom należą się słowa pochwały za zorganizowanie udanej imprezy kolarskiej dla ponad pół tysiąca osób. Najlepszych honorował burmistrz Wolsztyna Wojciech Lis.

Szósty wyścig tegorocznej rywalizacji z cyklu Grand Prix Kaczmarek Electric MTB miał należeć do łatwiejszych w tegorocznym cyklu. Czy tak było? Nie do końca zgodzili się z tym jego uczestnicy, których do rywalizacji przystąpiło 732.

To ważna liczba, bo jak zwykle podczas imprez Kaczmarka przeprowadzona jest akcja charytatywna. Każde 5 złotych z wpisowego przeznaczone jest na pomoc, dla tych którzy mieli mniej szczęścia w życiu. Tym razem symboliczny czek na kwotę 3660 złotych trafił do rodziców Mai Drobysz. Dziewczynka w trakcie porodu doznała porażenia splotu ramiennego. Niestety, nie obyło się bez dwóch operacji i przeszczepienia nerwów. Maję czeka wkrótce kolejna kosztowna operacja i długa rehabilitacja. Pomagając dziewczynce, wszyscy którzy wystartowali mogą czuć się zwycięzcami.

A na trasie, której autorami byli Paulina Bielińska (życzymy szybkiego powrotu do zdrowia i do ścigania) i Bartosz Jeton działo się i to wiele. Rywalizację młodzików wygrał Michał Adam z UKS Peleton Nowa Sól, a wśród dziewcząt najszybsza była Zofia Krystkowiak z Fundacji Rozwoju Kolarstwa Krzysztofa Kuźniaka. - Trasa była po płaskim, a ja nie lubię takich tras. Starałam się jechać z chłopakami i udało się wygrać - powiedziała triumfatorka.

Na najkrótszym dystansie Mini, po ostatnich triumfach Szczepana Paszka, tym razem wygrał Marek Urbaniak. Zwycięzca wykorzystał błąd Szczepana Paszka, który pomylił trasę. Na najniższym stopniu podium stanął Jerzy Bieliński z Teamu Kargowa, dla którego trasa wyścigu nie stanowiła żadnych niespodzianek.

Dystans Mega to znów dominacja Marcina Widera, który wygrał także w poprzednim wyścigu w podzielonogórskiej Świdnicy. - Żadne wyścigi nie są łatwe. Trasa była płaska, a ja czuję się lepiej na wzniesieniach i w górach. Na pierwszej rundzie odjechałem, a na drugiej pedałowałem już sam. Wiatr mocno mi przeszkadzał - powiedział Marcin Wider.

Nie było niespodzianki w wyścigu na dystansie Giga. 34 letni Mariusz Gil z Euro Bike Kaczmarek Electric pozostawił w pobitym polu młodszych o sześć lat kolarzy Real 64-sto Leszno Adama Adamkiewicza i Grzegorza Grabarka. - Wyścig nie był łatwy. Po 5 kilometrze zaatakowaliśmy razem z Adamem Adamkiewiczem. Ponownie zaatakowałem na ostatnim okrążeniu, może trochę za szybko. Wiatr mocno dawał się we znaki, ale udało się wygrać - powiedział Mariusz Gil. Tuż za podium uplasowali się Bartłomiej Oleszczuk i Andrzej Kaiser.

Kolarze dystans 68 kilometrów (Giga) przejechali bardzo szybko, bo zwycięzca Mariusz Gil uzyskał czas 2 godziny i 37 minut. Żartowano, że uciekali przed deszczem, który nadciągnął nad ośrodek wczasowy w Wojnowie. Na szczęście aura nie storpedowała uroczystości dekoracji, a podczas konkursu z nagrodami najwięcej szczęścia miał kontuzjowany do niedawna Jarosław Michałowski, który z Wojnowa wyjechał z nagrodą główną - rowerem.

Kolejny wyścig z tegorocznej serii Grand Prix Kaczmarek Electric MTB odbędzie się 9 lipca. Po raz pierwszy gospodarzem imprezy będą Strzelce Krajeńskie. Trasę przygotowuje Rafał Chmiel. Będzie się działo!

Adrian Kurek jedzie po tytuł mistrza Polski. Gdynia, 25 czerwca 2017.
Fot. Szymon Gruchalski

– Jest pan od wczoraj, od kilkunastu godzin, mistrzem Polski w kolarstwie. Jakie to uczucie?

– Niesamowite. Ciężko mi się spało. Po pierwsze, z emocji. Po drugie, organizm odczuwa skutki tego niewiarygodnego wysiłku, na jaki się zdobyłem. Ale tytuł szosowego mistrza kraju 2017 rekompensuje to wszystko. Od wczoraj rozpiera mnie duma.

– Wczoraj został pan mistrzem Polski w wielkim stylu. Najpierw przeskoczył pan z peletonu do ucieczki, która miała olbrzymią przewagę - to była niewiarygodna strata, a później cudownie zaatakował. I skutecznie wygrał.

– Zaatakowałem sam z peletonu, nikt się nie kwapił do tego, by podjąć ze mną wspólny wysiłek. Zrobiłem to w momencie, gdy do końca nie miałem pewnych informacji, ile wynosi przewaga ucieczki nad zasadniczą grupą. Zacząłem pedałować, gonić tych z przodu. Zajęło mi to około półtorej godziny, czyli ponad 50 kilometrów trwał mój pościg. Nogi miałem ciężkie, jechałem na całego. Sporo energii straciłem na ten przeskok. A kiedy już dojechałem do Marka Rutkiewicza, Emanuela Piaskowego i pozostałych uciekinierów, otrzymałem dyspozycję od dyrektora grupy Piotra Wadeckiego, by nie angażować się w zbyt mocną jazdę, co jest elementem taktyki kolarskiej, a co nie zawsze może się podobać.

– Kiedy miał pan świadomość, że jest już blisko zdobycia tytułu mistrza Polski?

– Na bruku, kiedy do mety pozostał, mniej więcej, jeden kilometr drogi. Obejrzałem się do tyłu, zobaczyłem samochód neutralny z kołami Mavica. To niesamowite przeżycie mieć świadomość, że jedzie się po zwycięstwo solo.

Marek Rutkiewicz, Adrian Kurek i Emanuel Piaskowy. Gdynia 25 czerwca 2017.
Fot. Szymon Gruchalski

– Przejechał pan 261 kilometrów z przeciętną prędkością ponad 40 kilometrów na godzinę. To piękny rezulatat, za którym kryje się morderczy wysiłek. Taka jazda to nie pierwszyzna dla pana?

– Brałem udział w swej karierze w dłuższych wyścigach, jak choćby Mediolan - Sam Remo o długości ponad 290 kiilometrów. Na jednym z nich uciekałem aż 260 kilometrów. Tak więc mam już doświadczenie w tym względzie. W czerwcową niedzielę dobrze wiedziałem na co się porywam. I byłem bardzo dobrze kondycyjnie do tego wysiłku przygotowany.

– Tak, doskonale pamiętam. Był grudzień 1999 roku i w Grudziądzu odbywały się zawody MTB, które organizował Klub Sportowy Stal Grudziądz. Miałem wówczas jedenaście lat i w rywalizacji rówieśników zająłem piąte miejsce. Wkrótce potem zapisałem się do tego klubu. Mogę zatem śmiało powiedzieć, że moja przygoda z rowerem trwa już osiemnasty rok.

– Jest pan zodiakalnym Baranem. Jakie cechy wyróżniają pański znak. Wczoraj podjął pan ryzyko, które przekształciło się w spektakularny sukces.

– To upór, to konsekwencja, podejmowanie ryzyka przy bardzo szybkiej kalkulacji. Nie zawsze się wygrywa, takie jest kolarstwo, ale trzeba próbować. I nie bać odważnych akcji. W tej wczorajszej - niedzielnej byłem przekonany, że dam radę, dojadę i wygram. I tak też się i stało.

– W grudniu minie panu osiemnaście lat w kolarstwie. Co ono panu dało?

– Zwiedziłem w tym czasie duży kawał Europy, byłem w Azji i Ameryce Południowej. W początkowej fazie mej kariery (jako junior młodszy i junior) ścigałem się na torze, odnosząc wiele sukcesów. Byłem rekordzistą Polski w torowej jeździe na dystansie 4 kilometrów w kategorii do lat 23, wielokrotnym mistrzem Polski w w konkurencjach wytrzymałościowych w tej specjalności kolarskiej. Mam olbrzymi sentyment do torowego cyklizmu. Zrezygnowałem z niego, gdy grupa, której barw broniłem, przestała istnieć. Kto wie, może byłbym olimpijczykiem. Kolarstwo dla mnie - to ciągłe poznawanie siebie i swych możliwości oraz świata.

– Kto z rodziny Kurków wczoraj kibicował panu w Gdyni?

– Rodzina była w rozjazdach. W Gdyni była moja narzeczona Aleksandra, moi przyjaciele. Mój 12-letni brat Wiktor brał udział w Mistrzostwach Szkółek Kolarskich, które odbywały się w Wielkopolsce. Wziął się za ten sport, trenuje w klubie, zamierzam mu pomagać, wspierać. Jest ambitny.

– Mieszka pan pod Grudziądzem. To najlepsze miejsce do życia w Polsce.

– Bardzo dobre. Trenuję wokół tego miasta na mniej uczęszczanych drogach. Lubię pedałować wokół Karpacza i tamtych okolic. A poza Polską - na Majorce i w hiszpańskim Calpe.

Paweł Cieślik i Adrian Kurek - kolarze reprezentacji Polski na Tour de Pologne. Bukowina Tatrzańska, 5 sierpnia 2011.
Fot. Piotr Kurek

– Lubię sięgnąć po dobrą książkę, radować się obecnością rodziny i przyjaciół. A hobbystycznie hoduję gołębie. Mam ich około sześćdziesięciu i w okresie zimowym, jeśli czas na to pozwala, biorę udział w pokazach.

– 29 lipca rozpoczyna się 74. Tour de Pologne. Startował pan w nim kilka razy, będąc aż dwa razy najaktywniejszym kolarzem - w latach 2011 i 2012.

– Chciałbym się znaleźć w składzie ekipy CCC Sprandi Polkowice na nasz narodowy wyścig. A jak już wystartuję, to zawalczę z sercem i zaangażowaniem, by po raz trzeci zyskać miano najaktywniejszego zawodnika w Tour de Pologne.

– W tym roku szosowe mistrzostwa świata odbędą się w Norwegii. Chciałby pan tam pojechać i pokazać w skali światowej to, co pokazał w niedzielę w Gdyni?

– Chciałbym pojechać do Norwegii, stanąć na starcie raczej w roli pomocnika Michała Kwiatkowskiego. który ma największe szanse z polskich kolarzy na odniesienie sukcesu w kraju nad fiordami. Mówiąc krótko, być częścią drużyny, która mu w tym pomoże.

Zielony pociąg Agrochestu: na prowadzeniu Mateusz Laszczyk, za nim Krzysztof Orlik, Przemysław Mikołajczyk i Mateusz Kanoniczak.
Fot. Hanna Marczak

Ponad pół tysiąca fanów rowerów górskich pojawiło się w niedzielę w Skokach na kolejnej edycji cyklu Bike Cross Maraton Gogol MTB 2017. Pogoda sprzyjała kolarskiej rywalizacji, na dystansie Mega bardzo ładnie zaprezentował się zwycięski zespół Agrochestu.

Na trasę Mega (70 km) o godzinie 11.15 ruszyło 88 osób, w tym pięć pań. Od początku bardzo mocno pojechali do przodu zawodnicy w zielonych strojach teamu Agrochest. To ekipa z Kostrzyna Wielkopolskiego związana z tutejszą firmą o tej samej nazwie (obrót środkami ochrony roślin).

Po godzinie i kilkunastu minutach pierwszą rundę jako pierwszy przejechał Mateusz Laszczyk (Agrochest właśnie). W niewielkim odstępie za nim jego trzej koledzy: Krzysztof Orlik, Mateusz Kanoniczak i Przemysław Mikołajczyk. Za nimi zacięcie pedałował Mateusz Mróz (Convert MrózRowery Team), najbardziej utytułowany kolarz w niedzielę w Skokach: aż 19 lat kariery kolarskiej z sukcesami w rozmaitych teamach.

Mateusz Laszczyk jechał koncertowo i na metę wjechał sam. Jego czas - 2:32:49. Na drugiej rundzie przyspieszył Mateusz Mróz, wyprzedzil trzech zawodników Agrochestu i ze stratą 39 sekund zameldował się na mecie jako drugi. Miejsca od 3. do 10. zajęli kolejno: 3. Mateusz Kanoniczak (Agrochest), 4. Krzysztof Orlik (Agrochest), 5. Radek Ostrowski (Rybczyński Bikes Remmers TP-Link), 6. Miłosz Wojciechowski (UKS Sportowiec Piła), 7. Wojciech Czajka (Agrochest), 8. Piotr Majer (Mitutoyo AZS Wratislavia), 9. Robert Dulęba (KS Zryw Radziejów), 10. Maciej Kycler (MEDBIKE Gabinety Lekarskie).

Pamiątkowa fotografia na zakończenie czerwcowych zawodów MTB w Skokach.
Fot. Ewa Hermann

Z dystansem Mega wadziło się pięć pań. Triumfowała Marta Gogolewska z Wągrowca (Merx Team), za nią linię mety przejeżdżały kolejno: 2. Kamila Wójcikiewicz (Rooweromania Team Poznań), 3. Iwona Rychlewska (Zdrojowa Hotels Kołobrzeg), 4. Małgorzata Gogolewska (Gogol MTB Team) i 5. Iwona Berg (Brenderup Team).

Na trasie Mini (33 km) w tym roku we wszystkich dotychczasowych edycjach (Dolsk, Mosina, Wyrzysk, Chodzież) triumfował 21-letni Michał Gehrke z Chodzieży (niestowarzyszony). W Skokach uległ minimalnie swemu rywalowi - Wojciechowi Czeterbokowi ze Śremu (Green Bike MTB Team).

– Rywali zgubiliśmy na siódmym kilometrze - mówili zgodnie za linią mety. – Współpracowaliśmy zgodnie, na finiszu toczyliśmy zaciętą walkę - dodawali. Różnica na końcowej kresce to zaledwie jedna sekunda. Trzeci był Radosław Kozal (FTI Racing Team), czwarty - Krzysztof Peryt z Poznania (NikośBike), piąty - Dawid Kompiel (Bike'owe Wyprawy), 6. Marek Weber ze Śremu (Green Bike MTB Team).

Na Mini wystartowało ponad 50 pań. Triumfowała pewnie Izabela Gościańska z Obornik (DT4YOU MTB Team) przed Pauliną Frelich z Poznania (debiut w maratonie na rowerach górskich) i Sylwią Szpulewską-Larek (Rooweromania Oborniki). Kolejne trzy miejsca zajęły: 4. Karolina Kryszewska z Wrześni, 5. Sylwia Stachowiak z Poznania (Bieniasz Rowerownia Team), 6. Barbara Andrzejewska (AF Mosina Team).

Najlepsi zawodnicy kategorii M6+ na dystansie Mini (33 km): Jacek Szelągowski (2. miejsce), Kazimierz Gogolewski (1. miejsce) i Janusz Pietruszewski (3. miejsce).
Fot. Ewa Hermann

Zielony pociąg Agrochestu bardzo ładnie się pokazał w Skokach (uwieczniła to na swych zdjęciach Hanna Marczak), prezes firmy i teamu Tomasz Rybarczyk (rówieśnik Lecha Piaseckiego - rocznik 1961) też startował i cieszył się bardzo z postawy swych zawodników.

Z kronikarskiego obowiązku podaję, że w niedzielę w Skokach na dystansie Mega w poszczególnych kategoriach wiekowych triumfowali: K2 - Kamila Wójcikiewicz, K3 - Marta Gogolewska, M4+ - Małgorzata Gogolewska, M1 - Miłosz Wojciechowski, M2 - Mateusz Laszczyk, M3 - Mateusz Mróz, M4 - Wojciech Czajka, M5 - Janusz Przybysz, M6 - Franciszek Sawicki, M6+ - Roman Dehmel, na Mini zaś: Pro - Wojciech Czeterbok, K0 - Weronika Zielińska, K1 - Estera Łenc, K2 - Izabela Gościańska, K3 - Sylwia Szpulewska-Larek, K4 - Barbara Andrzejewska, K4+ - Sylwia Stachowiak, M0 - Mikołaj Kawa, M1 - Maciej Łopatka, M2 - Dorian Karczewski, M3 - Stanisław Walkowiak, M4 - Marek Ostrowski, M5 - Robert Korna, M6 - Eugeniusz Niedzielski i M6+ - Kazimierz Gogolewski.

Pogoda sprzyjała startującym i kibicom, choć przed dekoracją najlepszych pań i panów zaczął padać deszcz. Honorowali zwycięzców burmistrz Skoków Tadeusz Kłos i sekretarz gminy Blanka Gaździak. Nastrój imprezy był na miarę zbliżających się wakacji (radosny i pogodny), nie dziwi zatem, że na jej zakończenie ci co zostali do jej końca stanęli do pamiątkowej fotografii.

Następne zawody z cyklu Bike Cross Maraton Gogol MTB już w najbliższą niedzielę, 2 lipca, w Mściszewie pod Murowaną Gośliną.

Piotr Kurek

Adrian Kurek mistrzem Polski
Krajowy championat w kolarstwie szosowym

Marek Rutkiewicz, Adrian Kurek i Emanuel Piaskowy - trzej najlepsi szosowcy krajowego championatu elity w Gdyni. 25 czerwca 2017.
Fot. Michał Kapusta/ naszosie.pl

Adrian Kurek (CCC Sprandi Polkowice) wywalczył dziś tytuł mistrza Polski w wyścigu ze startu wspólnego podczas krajowego championatu w kolarstwie szosowym. Kolarze rozpoczynali jazdę o poranku w Gdyni i kończyli ją na tamtejszym Skwerze Kościuszki, po pokonaniu 261 kilometrów.

Trzeba być mocarzem, by dystans 261 kilometrów przejechać ze średnią prędkością 40,884 km na godzinę. Tak uczynił to dziś Adrian Kurek - zawodnik CCC Sprandi Polkowice. Po swój sukces pedałował zawzięcie i z nadzieją 6 godzin 23 minuty i 2 sekundy.

Następny na mecie Marek Rutkiewicz (Wibatech 7R Fuji) pojawił się po zawodniku z Grudziądza dwanaście sekund później, trzeci Emanuel Piaskowy (Hurom Team) - 14 sekund po zwycięzcy.

Wystartowało 72 (siedemdziesięciu dwóch) zawodników. Na finiszowej kresce zameldowało się zaledwie 26 kolarzy. Większość przegrała z długim dystansem. Wszyscy, którzy dojechali na Skwer Kościuszki w Gdyni, zasługują na pochwałę.

Oto oni:
1. Adrian Kurek (CCC Sprandi Polkowice) - 6:23:02
2. Marek Rutkiewicz + 12 sekund
2. Emanuel Piaskowy + 14
4. Mateusz Nowaczek +1:03
5. Patryk Stosz + 6:12
6. Kamil Gradek + 8:03
7. Alan Banaszek + 8:03
8. Grzegorz Stępniak + 8:03
9. Michał Gołaś + 8:03
10. Michał Podlaski +8:03
11. Paweł Cieślik + 8:04
12. Paweł Franczak + 8:04
13. Łukasz Wiśniowski + 8:05
14. Kamil Zieliński + 8:05
15. Adam Stachowiak + 8:05
16. Artur Detko +8:05
17. Maciej Paterski +8:05
18. Paweł Poljański + 8:06
19. Paweł Charucki + 8:07
20. Łukasz Owsian + 8:08
21. Rafał Majka + 8:16
22. Maciej Bodnar + 8:16
23. Szymon Rekita + 12:47
24. Jarosław Marycz +12:48
25. Adrian Banaszek +12:50
26. Konrad Tomasiak +12:51

– To mój dzień życia. Wygrałem, zostałem mistrzem Polski. To ogromne szczęście, ogromne emocje na mecie. Dziś płakałem ze szczęścia. Warto żyć dla takich chwil. Uprawiam kolarstwo od 1999 roku, od dziesiątego roku życia, ale dziś przechodzę do historii. Jako mistrz Polski.

– Jestem dumny z tego, że udało mi się pojechać dobrze taktycznie ten wyścig. Wygrałem, mam koszulkę mistrza Polski i mam świadomość, że nazwisko Kurek nabiera swej mocy (to nie tylko Bartosz - siatkarz i pan - dziennikarz).

Jutro, 26 czerwca, na stronie Wielkopolskie Rowerowanie zapis rozmowy dwóch Kurków - Adriana i Piotra. Zachęcam do lektury!

Piotr Kurek

Uzbrojony (kolarsko) po zęby
Na kołach DT Swiss po radość jazdy i sukcesy

W poniedziałek (12 czerwca) w samo południe odbierałem swój rower po gruntowej naprawie/ liftingu. Jest teraz lżejszy, ma nowe koła i nowy amortyzator. Operację modernizacji przeszedł w znanym dla polskich kolarzy miejscu: w Obornikach - w firmie DT Swiss Polska.

Mój Wheeler Pro 59, gdyby mógł mówić, zdałby pewnie relację z lat 2007-2017, gdy na nim startowałem aż w czterdziestu sześciu maratonach Skandii i Czesława Langa, gdy pedałowałem po Polsce wzdłuż i wszerz, także po Słowacji, Austrii, Czechach, Węgrzech, Niemczech, Litwie, Łotwie, Estonii, Finlandii i Szwecji. Co tu dużo mówić, przez minionych dziesięć lat przekulałem na nim ponad 40 tysięcy kilometrów.

Odnowiony Wheeler przed siedzibą firmy DT Swiss Polska w Obornikach.
Fot. Jakub Tietz

Wymieniałem w nim już koła, łańcuchy, przerzutki. Teraz zdecydowałem się na solidniejszy lifting. Mój rower dostał nowe koła na felgach XCR 330 - 26. cali, nowe piasty (350-tki), nowe szprychy (Aerolite) - wszystko marki DT Swiss. I do tego najwyższej jakości widelec (XRC 100).

Dzięki Panu Robertowi Pyssie z firmy DT4YOU mój Wheeler dostał nowe życie. Jest teraz uzbrojony w technikę najwyższej jakości.

Robert Pyssa, Waldemar Kotarski, Piotr Kurek i Gracjan Stankiewicz. Oborniki, 12 czerwca 2017.
Fot. Jakub Tietz

Co tu dużo mówić, na kołach z Obornik Francuzka Julie Bresset zdobyła w Londynie złoty medal w wyścigu cross country. Jeździ na nich też Szwajcar Nino Schurter - jedna z legend światowego MTB. Wkrótce ich wartość pozna aktualny mistrz świata w scratchu Adrian Tekliński.

Ja od poniedziałku 12 czerwca raduję się lżejszym rowerem (po wymianie kół i widelca), na którym jazda stała się jeszcze bardziej przyjemna i radosna. I być może poprowadzi mnie do podium podczas lipcowego maratonu Czesława Langa w Krokowej, gdzie zmierzę się z rówieśnikami w kategorii M7 (70 lat i więcej).